ผู้ชอบสิ่งดีเลิศคือคนที่เชื่อว่าหากทุกสิ่งในชีวิตของพวกเขาสมบูรณ์แบบพวกเขาจะไม่สามารถสัมผัสกับความรู้สึกผิดความเจ็บปวดความกลัวและความอับอาย สำหรับบางคนความปรารถนาที่จะสมบูรณ์แบบมีส่วนร่วมในการพัฒนาตนเองและการเติบโตส่วนบุคคลคือความปรารถนาที่จะกลายเป็นดีกว่าพวกเขา ความจริงก็คือว่าในความเห็นของพวกเขาในขณะที่พวกเขาเป็นไม่มีใครรับรู้หรือรักพวกเขา
ลัทธิพอใจ แต่สิ่งดีเลิศคือการปกป้องจากโลกภายนอกและเป็นที่ไม่อนุญาตให้บุคคลเพลิดเพลินไปกับชีวิต ลัทธิพอใจ แต่สิ่งดีเลิศไม่ใช่การพัฒนาตนเองหรือการพัฒนาตนเอง นี่เป็นเพียงความปรารถนาที่จะได้รับการยกย่องและการอนุมัติจากญาติเพื่อนคนรู้จักเพื่อนร่วมงานและผู้บังคับบัญชา
เริ่มต้นการสร้างลักษณะ
ลัทธิพอใจ แต่สิ่งดีเลิศเริ่มพัฒนาจากวัยเด็กเมื่อผู้ปกครองให้รางวัลเด็กสำหรับทุกสิ่งที่เขาทำได้ดี นี่อาจเป็นเกรดที่โรงเรียนพฤติกรรมที่ดีที่บ้านและในสังคมรูปลักษณ์ความคิดสร้างสรรค์กีฬาการปฏิบัติตามกฎมารยาททั้งหมด
เป็นผลให้เด็กเรียนรู้ว่าเขาเป็นสิ่งที่เขาสามารถบรรลุแล้วหรือจะประสบความสำเร็จในอนาคต สิ่งสำคัญที่ควรทำคือการแสวงหาเพื่อให้ได้มาซึ่งความสมบูรณ์แบบในทุกสิ่งเพื่อรับการอนุมัติ
คำถามหลักที่มักจะอยู่ในใจของผู้ชอบความสมบูรณ์แบบคือ: "ผู้คนจะคิดอย่างไรกับฉัน"
คุณสมบัติของผู้ที่พอใจ แต่สิ่งดีเลิศ
ลักษณะของระบบความเชื่อของผู้ยึดสิ่งมีชีวิตคือการทำลายล้าง ท้ายที่สุดแล้วความปรารถนาเพียงอย่างเดียวของคนเหล่านี้คือการเป็นอุดมคติเพื่อไม่ให้รู้สึกเจ็บปวดความอับอายและความอัปยศอดสู
เนื่องจากไม่มีสิ่งใดที่สมบูรณ์แบบในโลกนี้มันหมายถึงความคิดที่จะบรรลุเป้าหมายนี้เป็นเรื่องไร้สาระ มีรายละเอียดอีกหนึ่งอย่างที่คุณควรใส่ใจ พวกชอบ แต่สิ่งที่ดีเลิศต้องการที่จะดูสมบูรณ์แบบทำดีที่สุดเพื่อทำสิ่งนี้และพวกเขาจะไม่ทำอะไรในทิศทางของการพัฒนา
ผู้คนที่ทุกข์ทรมานจากลัทธิพอใจ แต่สิ่งดีเลิศด้วยความยากลำบากในการรับรู้และตอบสนองต่อความคิดเห็นที่ส่งถึงพวกเขาอย่างเจ็บปวด ตามมาด้วยความผิดและข้อสรุปที่ว่า "ฉันไม่สมบูรณ์" และจากนั้นแบบจำลองที่เกิดขึ้นก็เริ่มทำงาน: "ถ้าฉันไม่สมบูรณ์แบบคุณต้องทำให้ดีขึ้นอย่างถูกต้องมากกว่าสมบูรณ์กว่า"
สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจว่าความกลัวของอารมณ์ที่เกิดขึ้นเช่นความรู้สึกผิดหรือความอัปยศเพิ่มโอกาสในการเกิดขึ้นทุกครั้งที่มีคนสัมผัสกับชีวิตจริง